Divali

Om twee uur middags verzamelde alle stagiairs zich op het kinderhuis. Wij gingen ons klaarmaken voor de Divali optocht. Divali is een Hindoestaans feest, meerbepaald het feest van het licht. De overwinning van het licht op het donker, van het goed op het kwaad, wordt gevierd.
Om te beginnen moesten wij de toppen van onze vingers in een potje met rode henna steken. Dit duurde best even om op te drogen met als gevolg dat velen van ons vol met rode henna hingen omdat we toch steeds onze handen bleven gebruiken. Hierna werd ons haar gedaan door enkele Hindoestaanse meisjes. We leken wel filmsterren met onze mooie kapsels. Nadat het haar klaar en de henna helemaal droog was mochten wij onze sari aan doen. Een sari is een traditioneel kledingstuk dat bestaat uit één lang stuk prachtig gekleurde stof. Ook bij het aandoen hiervan hadden wij hulp nodig want het vereist een speciale techniek en veel veiligheidsspelden. Nadat we onze sari’s aanhadden werd bij ieder van ons make-up en een bindi (Stip op het voorhoofd) aangebracht en waren we klaar om te vertrekken. De hele groep bestond uit ongeveer 40 mensen, zowel jongens als meisjes. De meisjes kregen een schaal met daarin een lapje en de jongens kregen een fakkel.
Met een busje werden wij naar de marktplaats in het centrum van Nickerie gebracht. Daar kwamen alle groepen bij elkaar die mee gingen lopen in de optocht. Heel het plein stond vol. Voordat de optocht begon sprak een priesteres de mensen toe in het Hindi over de betekenis van Divali en schoot men vuurwerk af. Toen was het tijd om onze lampjes aan te doen en de fakkels te laten branden. Voor onze groep in de stoet liep een fanfare die ons de hele tijd van opzwepende muziek voorzag. Het was de bedoeling om zo luid mogelijk te roepen terwijl je door de straten van Nikcerie liep . De leider van onze groep riep: ‘Har ek ko’ en wij riepen ‘Shubh Divali’ wat zoveel als gelukkige Divali betekend. En wanneer hij ‘Haxmie mata ki’ riep, riepen wij Jai ho. Wanneer hij ‘Wij lopen namens…’ riep , antwoordde wij met ‘Kinderhuis Gaytrie’. En zo liepen wij bijna 2 uur door de straten van Nickerie.
Er waren heel veel mensen aan de zijkant van de weg komen staan om de optocht te volgen. Wij, als blanke mensen , hadden zeer veel bekijks. Er waren veel fijne reacties van mensen die het leuk vonden dat wij meeliepen in de optocht. Wij zijn zelfs op het nieuws geweest waar ze aangaven dat de Divali optocht steeds meer multicultureel wordt. Ook al was het avond toch was het zeer warm en het roepen en het dragen van een sari maakten het er niet gemakkelijker op. Op het einde van de optocht kreeg iedereen een flesje frisdrank om wat af te koelen. Tijdens de prijs uitreiking mocht ik samen met een andere stagiaire een medewerkster van het kinderhuis de prijs voor meest gedisciplineerde groep uitreiken.
Het was zeer fijn om dit alles van zo dichtbij te mogen meemaken.