Bezoek aan een mandir

In Nikcerie wonen overwegend Hindoestanen en naar een mandir , een Hindoestaanse tempel, moet je hier dus ook niet ver zoeken. Alleen is het niet zo vanzelfsprekend dat je er zomaar even binnen wandelt. Wij hadden het geluk te worden uitgenodigd door iemand die ons met veel trots zijn mandir zou tonen. Na een half uurtje fietsen kwamen wij aan bij een prachtig gebouw in een typische hindoestaanse stijl. Ohm tekens op de muren, vlaggen aan de straatkant , mooie licht versiering die de tempel al van ver liet opvallen en een heerlijke wierook geur kwam ons meteen tegemoet. 11 blanke mensen (de andere stagiairs en ik) vielen natuurlijk meteen op en al gauw werden we verwelkomd door de voorzitter van de tempel. Hij wou ons graag een rondleiding geven en liet ons de buitenkeuken zien, het locaal waar de kinderen Hindiles kregen en de tempel zelf. Hij legde ons uit dat het een tempel van de Arya was. De Arya Samaj is een hindoeïstische organisatie, die in 1875 in de Indiase stad Bombay werd opgericht door volgelingen van Swami Dayanandawas.
Na even rustig te hebben kunnen rondkijken en bekeken te worden begon de dienst. Het was een speciale dienst omdat het de laatste dag van de vaste was. Deze werd geleid door een meisje van 16 dat zojuist al haar testen had doorstaan. Deze testen waren opdrachten die te maken hadden met haar kennis van het geloof en alles daar rond. Zij zong verschillende mantra’s en leidde de Havana (leg uit wat dit is en wat de testen van het meisje inhouden). Daarna was er een vrouw die een lied zong in het Hindi, gevolgd door een Amerikaanse Hindoestaan die een lezing gaf. Deze was grotendeels in het Hindoestaan maar doordat hij ook af en toe herhaalde in het Engels konden wij redelijk goed volgend. De hele dienst duurde ongeveer 2 uur en half en ik had op dat moment veel respect voor de jonge kinderen die in de tempel zaten en al deze tijd rustig en stil naast hun ouders waren blijven zitten. Na de dienst kregen wij prassaat ,geofferd voedsel dat na de ceremonie aan de aanwezigen wordt uitgedeeld , en mochten wij aan tafel gaan met de andere mensen die de viering in de tempel waren komen bijwonen . Iedereen kreeg een lotusblad die ze om de beurt mochten wassen waarna er eten op gelegd werd. Het was een zeer speciale ervaring om met je vingers uit een lotusblad te mogen eten. Nadien kwam men langs met water om de handen te kunnen wassen. Bij het verlaten van de tempel kregen iedereen nog een bakje mee met daarin het eten dat die avond geserveerd was geweest. De dag zijn wij weer met alle stagiairs samen gekomen om dit op te eten maar het proefde toch anders uit een bord met bestek dan uit een lotusblad met je vingers.